20. Wieczorne przemyślenia

Korzystając z chwili leniuchowania i odpoczywania po ciężkim i męczącym dniu postanowiłam napisać drugiego tego dnia posta. Takie tam, lanie wody, jak to moja mama mówi. Muszę się po prostu jakoś wygadać, taką potrzebę czuję. Nie miejcie mi tego za złe.

Mam strasznie niski próg bólu. Jak ząb mnie bolał przez 3 dni, bo jakieś zapalenie miałam to chodziłam po ścianach. Teraz, zanim trafiłam do szpitala też ryczałam bo brzuch mnie bolał. Gdy przed zajściem w ciążę miewałam okres, miałam dwa dni z życia wycięte, bo pod kołdrą, z termoforem, na ketanolu jechałam i nie zawsze pomagało. Oczywiście zasmarkana i zaryczana. Pamiętam taką sytuację, gdzie mąż podczas okresu poszedł spać na podłogę i powiedział, że przyjdzie do mnie jak już zasnę, bo bał się obok położyć by bardziej nie bolało i bym nie cierpiała. Do czego zmierzam? A no do porodu. Bo przecież to co ja do tej pory przeżyłam to nic z tym bólem, który mnie czeka. Cholernie się go boję. Boję się, że nie dam rady i się zbuntuje w trakcie, odwrócę się na bok i powiem, że ja nie rodzę (o takiej sytuacji też słyszałam). A jak znieczulenie nie zadziała? Może tylko sobie wmawiam, może to nie jest taki straszny ból jaki sobie wyobrażam, ale jednak ból...

Jak już pisałam po nowym roku zaczynam szykować wyprawkę dla malucha. Wcześniej chciałam poczekać tak do 7 miesiąca i wtedy z przyszłymi dziadkami przeglądać oferty, wybierać to co wpadnie nam w oko, a na końcu kupować. Ale od kilku dni nie chce opuścić mnie przeczucie, że już powinnam się za to zabrać. Wprawdzie jestem dopiero w 5 miesiącu, ale mam wrażenie, że coś się szykuje. Nie teraz, ale, że niedługo coś się stanie. A na 90% mam wrażenie, że urodzę przed wyznaczonym terminem. A czemu? W sumie sama nie wiem z kąt to przeczucie. Ale pierwszą ciążę poroniłam, teraz jak leżałam w szpitalu to też było poronienie zagrażające... Może to tylko moje wymyślone i bezpodstawne przemyślenia, ale jednak...

No nic kochani. Zamykam laptopa i idę zrobić sobie odprężającą kąpiel, bo czuję, że Księżniczka zaczyna się już denerwować, bo i ja trochę posmutniałam, i daje mi znać o tym kopniakami. Jutro czeka nas wizyta u lekarza i konsultacja z wynikami, w tym tej nieszczęsnej krzywej cukrowej. Zobaczymy co nam Prowadzący powie. Jutro również być może zobaczę Gwiazdeczkę już w 3D, bo poprzednio jak byłam powiedziałam Panu, że z mamą przychodzę bo bardzo chciała zobaczyć i posłuchać serduszka. No i w końcu muszę spisać sobie tych parę pytań, które mnie dręczą.

Pozdrawiam was serdecznie i obiecuję, że po wizycie u lekarza oraz po świątecznych zakupach przysiądę do lapstroka (często tak piszę na laptopa więc proszę się nie przejmować) i napiszę wam co tam nam Prowadzący nasz powiedział.

Dobranoc kochani. Zapraszam was również przy okazji do komentowania jak i obserwowania bloga.